IMF reçeteleri kurtuluş mu, yoksa çöküş ve iflas mı?

IMF reçetelerinin temel işlevi gelişmekte olan ülkeleri kalkındırmak değil, uluslararası ticaret ve yatırımların kesintisiz akışını sağlamak ve bu ülkeleri daha büyük borç yükü altına sokmaktır. Yani demokrasi, hukuk ve adalet normlarını işlemez hale getirmektir. IMF’nin önerdiği politikaların uygulanması bir ülkenin yurttaşlarının çoğu için sıkıntı ve güçlük yaratırken, toplumun belirli bir kesimlerine yarar sağlar. IMF’nin her ülkede en candan bağlaştıkları devalüasyon sonrası karlarının artmasını bekleyen dış satıcılardır. IMF programlarının halk tarafından benimsenmemelerinin somut nedeni yerli üretimin ve gerçek gelirlerin düşmesine yol açmasıdır. Genellikle IMF’ye verilen niyet mektuplarındaki koşulları uygulamaya çalışan bir hükümet, bu nedenle ilk demokratik  seçimde görevden uzaklaştırılır.Koşulları yerine getirmeyen ya da anlaşma yapmayan ya da yapmaya yanaşmayan bir hükümet ise dış alım kredilerinin kesilmesi ve ülke içinde dış alım ürünlerinin bulunmaması nedeniyle kamuoyunun tepkisinin bu kez de başka bir yönden toplayarak ve büyük bir olasılıkla bir darbe ile görevini yitirir.

Aslında IMF reçetelerine boyun eğen bir ülkenin ne ekonomisi gelişmektedir ne de yurttaşlarının yaşam koşulları düzelmektedir. Olan sadece güncel ödemeler dengesi sorunlarının geçici bir süre için rahatlamasıdır. Çok ağır bir dış borç yükü altında olan bir ülkeye IMF yakınlık gösterir. Ülkenin uyumluluk göstermesi ve ekonomik politikalarını gelecekte IMF’nin dayatmalarını kabul etmesi koşuluyla IMF bir borç ertelemesi toplantısı düzenler. IMF aracılığıyla ertelenen borçların gelecekte faizleriyle beraber geriye ödeneceği ise kaçınılmaz bir gerçektir. Yoksul ülkeler IMF programları aracılığıyla aynı yaşam düzeyini sürdürebilmek için daha fazla borçlanmak aynı yerde durmak için, giderek daha hızlı koşmak zorunda bırakılarak, bir borç sarmalı içine hapsedilmektirler.

Gelişmekte olan ülkeler IMF programlarıyla ikili bir kıskaç altındadır. Ticari koşullardan daha uygun koşullarda resmi yardım aradıklarında dış denetimi kabullenmek, ulusal çıkarları açısından çok önemli olduğuna inandıkları projeleri terk etmek ve sanayileşme çabalarını yavaşlatmak zorunda bırakılmalarıdır.

YAZININ DEVAMI İÇİN;

https://12punto.com.tr/yazarlar/duran-bulbul/imf-receteleri-kurtulus-mu-yoksa-cokus-ve-iflas-mi-81091